زيرا در شريعت يهود، تشكيل خانواده و ازدواج، امرى مقدّس محسوب مى‌شد و حتى در كتاب «تاريخ تمدن» ويل دورانت آمده است:

ازدواج در سن بيست سالگى اجبارى بود؛ اما از ديدگاه مسيحيت كه تجرّد، مقدس شمرده شده است، جاى هيچ شبهه‌اى باقى نخواهد ماند كه براى از بين رفتن تحريك و تهييج، اين مكتب، زنان را به رعايت پوشش كامل و دورى از آرايش و تزيين، به صورت شديدترى فراخوانده است.

در اين ارتباط، نگاهى به انجيل مى‌اندازيم:

... و همچنين زنان، خويشتن را بيارايند به لباس مُزيّن به حيا و پرهيز، نه به زلف‌ها و طلا و مرواريد و رخت گران‌بها* بلكه چنان كه زنان را مى‌شايد كه دعواى ديندارى كنند به اعمال صالحه* ....[1] و در جاى ديگرى نيز آمده: همچنين اى زنان، شوهران خود را اطاعت نماييد تا اگر بعضى نيز مطيع كلام نشوند، سيرت زنان، ايشان را بدون كلام دريابد* چون كه سيرت طاهر و خداترس شما را ببينند* و شما را زينت ظاهرى نباشد از بافتن موى و متحلّى شدن به طلا و پوشيدن لباس* بلكه انسانيت باطنى قلبى در لباس غير فاسدِ روح حليم و آرام كه نزد خدا گران‌بهاست* زيرا بدين‌گونه، زنان مقدسه در سابق نيز كه متوكّل به خدا بودند، خويشتن را زينت مى‌نمودند و شوهران خود را اطاعت مى‌كردند* مانند ساره كه ابراهيم را مطيع بود و او را آقا

[1]. انجيل، رساله پولس به تيموناؤس، باب دوم، فقره 9- 15