ساق پاها كه نگاه كردن زن به اين جاها اگر بدون لذّت و خوف وقوع در حرام باشد، اشكال ندارد.[1] در اين زمينه، علّامه محمدحسين فضل اللَّه، در پاسخ به اين سؤال كه: «آيا زن مى‌تواند به مرد عريانى كه تنها عورتش پوشيده است نگاه كند؟»، چنين گفته است:

نگاه كردن زن به مردان، به مقدارى كه به طور متعارف پوشيده نيست، مانعى ندارد؛ امّا در قضيّه مورد سؤال، مجاز شمردن آن به صورت كلّى [براى همه افراد و شرايط]، با اشكال رو به روست. پس شايد بتوان اين طور گفت كه: مجاز است، مگر آن كه ترس فتنه (فساد) در ميان باشد.[2] ناگفته نماند كه اين، ديدگاه تمامى فقها نيست و مقلّدان بايد به رأى و نظر مرجع خود عمل كنند؛ امّا از منظر يك بحث علمى، اين رأى، قابل دفاع است و آنچه را كه در پاسخ ايراد بالا گفتيم، تأييد مى‌كند.

عصاره سخن، آن كه: تفاوت حجاب زن و مرد، از واقعيت‌هاى متمايزِ وجودىِ اين دو جنسْ برخاسته است و اين تمايز هم به نحوى است كه جاى انكار ندارد.

نكته سوم: حجاب و افزايش التهاب‌

گروهى بر اين باورند كه حجاب، نه‌تنها زمينه‌هاى لذّتجويى زن و مرد را از ميان بر نمى‌دارد، بلكه طبق اصل و قاعده «الإنسانُ حريصٌ على ما مُنِع»،[3] آنها

[1]. از جمله، ر. ك: توضيح المسائل،[ آية اللَّه‌] سيدعلى سيستانى، ص 508

[2]. المسائل الفقهية، سيّد محمّد حسين فضل اللَّه، ج 1، ص 242

[3]. يعنى: انسان، نسبت به هر آنچه ممنوع شده، حريص است