بايدها و نبايدهاى سليقه‌اىِ خود درباره رفتار ديگر انسان‌ها و داشتن توقّعات زورمدارانه از ديگران (بدون مشورت با آنان و يا نظرخواهى از آنان) و نيز نداشتن روحيه انعطاف‌پذيرى، ريشه و اساس بروز هيجان‌هاى افراطى و عصبانيت‌ها و عكس‌العمل‌هاى نابه‌جا و احياناً رفتار نامعقولانه جوان را تشكيل مى‌دهند.

برخى احساسات و هيجان‌ها، با اهداف و مقاصد ما هماهنگى دارند و موجب نشاط و افزايش انگيزه ما در كارها مى‌شوند، به طورى كه كمك مى‌كنند تا با تلاش، به اهداف ارزشمند خود دست يابيم. اين‌گونه احساسات و عواطف را «هيجان‌هاى مثبت» نام مى‌نهند.

گاهى هيجان‌ها و احساساتى ظهور مى‌يابند كه مانع دستيابى ما به اهداف و مقاصد ارزشمند مى‌شوند؛ يعنى بروز آنها همراه با حالت افسردگى، عصبانيّت، نارضايتى، تأسّف و فشار و خشونت است كه عملًا انسان را از رسيدن به اهداف و مقاصد والا، باز مى‌دارند. اين‌گونه هيجان‌ها را «هيجان‌هاى منفى» نام نهاده‌اند.

منشأ هيجانات‌

حال ببينيم كه: منشأ اين هيجان‌ها، احساسات و عصبانيت‌ها در كجاست؟

بينش و افكار عاقلانه، منجر به احساسات و هيجان‌هاى مناسب و متعادل مى‌شود و در مقابل، بينش و افكار غيرعاقلانه و نادرست و غيرواقعى، موجب احساسات و هيجان‌هاى نامناسب و افراطى. به طور كلى، بينش و نگرش جوان در برخورد با مسائل و رويدادها موجب بروز هيجان‌ها و احساسات مناسب و يا نامناسب در روح و رفتار وى است؛ چرا كه نگرش‌ها و بينش‌هاى انسان، معمولًا پايه و اساس ارزيابى‌ها و قضاوت‌هاى او را در