قلمى و ادبى نويسندگان هرزه‌گرا و ياوه‌گستر را جلوه مى‌داد، به بازار كتاب، راه يافت و پى در پى ترجمه شد. امروزه، فيلم‌ها و ترانه‌هاى هرزه‌گستر را هم بر اين مجموعه بيفزاييد.

2. حوزه هنر

هنرهاى نمايشى و تجسّمى و تصويرى (مثل تئاتر و مجسمه‌سازى و نقاشى) با عريان‌گرايى همراه شد و جشن‌ها و جشنواره‌هاى هنرى، سوگ‌نامه عفّت‌هاى برين انسانى گشت. شگفتْ اين كه تصوير حضرت مريم عليها السلام را نيز با سينه ناپوشيده نقّاشى كردند![1]

3. حوزه ورزش‌

اكنون در جهان، چند گونه ورزش متداول است: ورزش‌هاى شرقى (مانند كُشتى باستانى و كِريكِت و شطرنج) و ورزش‌هاى غربى (مثل فوتبال، بسكتبال، ژيمناستيك، كشتى فرنگى و ...). يكى از ويژگى‌هاى برخى از ورزش‌هاى غربى، عريان‌نمايى و نمايش ناهنجار اندام‌هاى بدن و بى‌عفّتى بارز است كه در نقد فرهنگ غرب بايد به آن پرداخت.

[1]. قرآن كريم، برهنگى را يكى از ويژگى‌هاى جاهليت كهن مى‌داند و مى‌فرمايد: چونان زنان در جاهليت نخستين، خودنمايى نكنيد و زيبايى‌ها و زيورهاى خود را به نمايش نگذاريد( سوره احزاب، آيه 33). به قول ملا اسماعيل سبزوارى:« چهار قشر از برهنگى شرم نداشته‌اند: 1. حيوانات، 2. كودكان، 3. انسان‌هاى جاهل و وحشى كهن، 4. برخى انسان‌هاى مدّعى ترقى و تجدّد». چارلى چاپلين، هنرپيشه معروف به دخترش مى‌نويسد:« برهنگى، بيمارى عصر ماست. من پيرمردم و شايد حرف‌هاى خنده آور بزنم؛ امّا به گمان من، تن عريان تو بايد از آنِ كسى باشد كه روح عريانش را دوست مى‌دارى. ابداً بد نيست اگر انديشه تو در اين باره، مال ده سال پيش يعنى مال دوران پوشيدگى باشد. نترس! اين ده سال، تو را پير نخواهد كرد. به هر حال، اميدوارم تو آخرين كسى باشى كه تبعه جزيره لختى‌ها مى‌شود».( نقل از مقدّمه استاد مطهّرى بر كتاب مسئله حجاب)