اصولًا افراد پاك و عفيف كه به خويشتندارى شناخته شده‌اند، از دسترس آزاد افراد منحرف و آلوده، به دورند. قرآن مى‌فرمايد:

رعايت حريم عفاف [در روابط اجتماعى‌] از سوى زنان، براى اين است كه به عفاف و پاكى، شناخته شوند و از آزار و اذيت بيماردلان، به دور باشند.[1] خودنمايى يا عرضه كردن خود به نامحرمان، از عزّت و شُكوه دختران مى‌كاهد و علاوه بر آن كه زمينه را براى نفوذ افراد آلوده و ارتباط با آنان فراهم مى‌سازد، پسران جوان را- كه بايد مظهر اراده و فعاليت و شجاعت و مردانگى و تصميم باشند-، به افرادى هوسباز، چشم‌چران و لوده و بى‌اراده و ضعيف، تبديل مى‌كند.

البته اگر دخترها در روابط اجتماعى خود و در اجتماعات عمومى، لباس ساده بپوشند، كفش ساده به پا كنند و با چادر يا مانتو و روسرى مناسب به مدرسه و دانشگاه بروند، قطعاً خودشان هم آرامش روانىِ بيشترى خواهند داشت و بهتر درس مى‌خوانند.

چه‌قدر خوب است كه دختر جوان مسلمان، در اجتماع، آن‌چنان رفتار كند كه نشانه‌هاى عفاف و وقار و سنگينى و پاكى، از ظاهر او هويدا باشد و به اين صفات، شناخته شود. تنها در اين صورت است كه بيماردلان (كه به دنبال شكار مى‌گردند) از او مأيوس مى‌شوند.

اين، تقريباً يك اصل هميشگى است كه پسران ولگرد، به دنبال دخترهاى جِلف و سبك و خودنما مى‌گردند. اين‌گونه دخترها، گويى وضع لباس و

[1]. سوره احزاب، آيه 59