نداشته باشند، بهتر درس مى‌خوانند، فكر مى‌كنند و به سخن استادْ گوش مى‌دهند، يا وقتى كه در كنار هر پسرى يك دختر آرايش كرده و با وضع نامتناسب (با كلاس و درس)، نشسته باشد؟ انصافاً كدام روش، التهاب را در دخترها و پسرها، كاهش مى‌دهد و به نفع آنهاست؟ عقل، كدام را تصديق مى‌كند؟

آيا اگر پسرهاى ما در خيابان و كوچه و بازار و مدرسه و اداره و كارخانه و ... با رفتارهاى فريبنده و سخنان و وعده‌هاى شعارگونه و غير واقعى، دائماً در صدد يافتن دخترهاى پاك و ساده و صميمى جامعه باشند و هر بار، با فرو نشستن عشق‌هاى سطحى و خامشان، به ديگرى رو كنند، آرامش و امنيّتى براى دختران ما خواهد ماند؟

به تجربه ثابت شده است كه هر محيطى كه در آن، رفت و آمد و آميزش كمترى ميان دو جنس بوده و پوشش صحيح و حريم خصوصى افراد رعايت شده، در آن جا، پسرها و دخترها هم احساس آرامش بيشترى داشته‌اند و در كار و تحصيل، موفّق‌تر بوده‌اند.

عفاف، مصونيت است‌

تقريباً در تمامى فرهنگ‌ها و جوامع، دختر، هر اندازه متين‌تر و با وقارتر و عفيف‌تر حركت كند و خود را پوشيده‌تر نگه دارد و كمتر در معرض تماشاى بيگانگان قرار گيرد، بيشتر مورد احترام و ارزش پسر است. حتى افراد بى‌بند و بار هم هنگامى كه سر عقل مى‌آيند و مى‌خواهند تشكيل خانواده بدهند، براى گزينش همسر، به دنبال دخترى پاك و عفيف- كه تا قبل از آن با هيچ پسرى رابطه نداشته باشد- مى‌گردند.