اى على! نگاه اوّل، براى توست [چرا كه ابزار شناخت است‌]؛ امّا نگاه دوم، به زيان توست.[1] حقيقتْ اين است كه در مناسبات و روابط اجتماعىِ دختر و پسر، پيشنهاد دين و اصل اخلاقى، ترك نگاه‌هاى شهوانى دختر و پسر به يكديگر و پرهيز از لذّتجويى‌هاى بى‌ضابطه و بازى‌كردن با عواطف يكديگر است.

جوانى كه چشمش به جنس مخالف مى‌افتد و احياناً از وى خوشش مى‌آيد، مى‌خواهد كه براى بار دوم نيز به وى نگاه كند و لذّت ببرد. نوبت اوّل، چون نگاه و تلذُّذ غير عمدى است، مانعى ندارد؛ ولى نوبت دوم، چون به قصد لذّت بردن از ديگرى و بهره‌جويى از سرمايه ديگرى است، جايز نيست.

امام صادق عليه السلام فرمود:

نگاه كردن به نامحرم، تيرى زهرآگين است كه از ناحيه شيطانْ پرتاب مى‌شود.[2] هم ايشان مى‌فرمايد:

چه بسيارند نگاه‌هاى كوتاه و لذّت‌هاى زودگذرى كه بعدها حسرت‌ها و تأسّف‌هاى طولانى درپى خواهند داشت![3] با همه اين مرزبندى‌ها و سفارش‌هاى خيرخواهانه، در اسلام، نگاه كردن دختر و پسر به يكديگر و گفتگوى آنها، چنانچه به قصد خواستگارى و ازدواج (يعنى رفتن به سمت تشكيل كانون خانواده و رسيدن به ثبات و آرامش) باشد، مانعى ندارد.

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 19، ح 4971

[2]. همان، ص 18، ح 4969

[3]. الكافى، ج 5، ص 559