78. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: زيد بن حارثه را به ازدواج زينب، دختر جَحش و مقداد را به ازدواج ضُباعه، دختر زُبَير بن عبد المطلّب درآوردم تا بدانند كه بزرگ‌ترين شرافت، اسلام است.

79. السنن الكبرى‌ به نقل از زبيدى: زُهرى در باره اين ماجرا [يعنى ماجراى دستور دادن رسول خدا صلى الله عليه و آله به بنى بَياضه كه از ميان خود، دخترى را به همسرى به ابو هِند بدهند] برايم نقل كرده كه آنان (بنى بياضه) گفتند: اى رسول خدا! دختران ما را به همسرى غلامان ما در مى‌آورى؟! پس، خداوند عز و جل اين آيه را فرو فرستاد: «ما شما را از مرد و زنى آفريديم و ملّت ملّت و قبيله قبيله قرارتان داديم تا يكديگر را بشناسيد».

80. امام صادق عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مقداد بن اسود را به ازدواج ضُباعه، دختر زُبَير بن عبد المطّلب در آورد، سپس امام فرمود: «پيامبر صلى الله عليه و آله او را به همسرى مقداد در آورد تا [سطح‌] ازدواج‌ها پايين بيايد [و وصلت‌هاى طبقاتى از بين برود] و [مردم‌] از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سرمشق بگيرند و تا بدانيد كه گرامى‌ترينِ شما نزد خدا، با تقواترينِ شماست». و زُبَير، برادر تنىِ عبد اللّه [پدر پيامبر صلى الله عليه و آله‌] و ابو طالب بود.

81. امام باقر عليه السلام: مردى شيبانى از اهالى بصره كه به او عبد الملك بن حَرمله گفته مى‌شد بر امام زين العابدين عليه السلام گذشت. امام عليه السلام از او پرسيد: «آيا خواهرى دارى؟».

گفت: آرى.

فرمود: «آيا او را به همسرى من در مى‌آورى؟».

گفت: آرى.

پس، آن مرد شيبانى رفت و مردى از ياران امام زين العابدين عليه السلام در پى او روانه شد تا به سراى او رسيد و در باره‌اش پرس و جو كرد. به او گفته شد: او فلان، پسر فلان و مِهتر قوم خويش است. سپس آن مرد، نزد امام زين العابدين عليه السلام باز گشت و گفت: اى ابو الحسن! در باره اين كه مى‌خواهيد داماد اين مرد شيبانى بشَويد، پرس و جو كردم. گفتند كه او مهتر قومش است.

امام زين العابدين عليه السلام به او فرمود: «فلانى! من از آنچه مى‌بينم و از آنچه مى‌شنوم، برايت مى‌گويم! مگر نمى‌دانى كه خداوند عز و جل با اسلام، پَستى را بلندى بخشيد و كاستى را كامل گردانيد و فرومايگى را بزرگوارى بخشيد؟! پس، مسلمان، پَست نيست. پستى، پستى جاهليت است».