فصل دوم: آفرينش بهشت‌

2/ 1: بهشت و دوزخ، دو آفريده اند

قرآن‌

«و قطعاً [پيامبر در معراج‌] بار ديگر هم او (جبرئيل) را ديد، نزديك آخرين درخت سِدْر، در همان جا كه بهشتِ مأواست».

«به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنايش مانند پهناى آسمان و زمين است و براى كسانى آماده شده كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده‌اند، بر يكديگر سبقت بجوييد.

اين، فضل خداست كه به هر كس بخواهد، آن را مى‌دهد و خدا داراى فضل بزرگ است».

«و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهناى آن، آسمان‌ها و زمين است و براى پرهيزگاران، آماده شده، بر يكديگر سبقت بجوييد».

«و اگر [آنچه را گفتيم،] نكرديد- و هرگز نمى‌توانيد كرد-، از آن آتشى كه سوختِ آن، مردمان و سنگ‌هايند و براى كافران، آماده شده است، بترسيد».

«و [در آن روز،] بهشت براى پرهيزگاران، نزديك مى‌گردد و دوزخ براى گم‌راهان، نمودار مى‌شود».

ر. ك: آل عمران: آيه 131، عنكبوت: آيه 54، انفطار: آيه 13- 16، معارج: آيه 15- 17.