445 الأمالى‌، طوسى- به نقل از ابو صَلت هَرَوى، از امام رضا، از پدرانش عليهم السلام-:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «جبرئيل، روح الأمين، از جانب خداوند- كه نام‌هايش پاك و رويش بِشكوه است- به من خبر داد كه فرمود:" منم خدا. معبودى جز منِ يگانه نيست. بندگانم! پس مرا بندگى كنيد. هر يك از شما بداند كه چنانچه مرا با شهادت خالصانه لا إله إلّااللَّه، ديدار كند، به دژ من وارد شده است و هر كه به دژ من وارد شود، از عذابم در امان خواهد بود"».

گفتند: اى فرزند پيامبر خدا! نشانه اخلاص در شهادت دادن به يگانگى خدا چيست؟

فرمود: «فرمان بردن از خدا و پيامبر او و ولايت اهل بيتش».

446 عوالى اللآلى: روايت شده است كه امام رضا عليه السلام چون در سفر نخستش،[1] عازم بازگشت از خراسان به حجاز شد، جماعت علما و فضلاى خراسان و غير خراسان، نزد ايشان- كه در كجاوه سوار بود- رفتند و ايشان را در ميان گرفتند و گفتند: اى فرزند پيامبر خدا! آيا ما را ترك مى‌گويى و از دانش خود، بهره‌اى به ما نمى‌رسانى؟ آيا حديثى براى ما نمى‌گويى كه در دين خويش، از آن سود بريم؟

امام عليه السلام سرش را از كجاوه بيرون آورد، چندان كه بر آنان مشرف شد و فرمود: «پدرم از پدرش از جدّش پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم حديث كرد كه فرمود: خداى عز و جل مى‌فرمايد:" ايمان، دژ من است و هر كس وارد دژ من شود، از عذابم ايمن خواهد بود، و هر كس با اخلاص، لا إله إلّا اللَّه بگويد، به بهشت مى‌رود"».

آن گاه امام عليه السلام اشترش را هى زد و اندكى حركت نمود و مردم، پشت سر او حركت مى‌كردند. سپس رو به آنان كرد و فرمود: «البتّه با شرط و شروط آن، و من از شرطهاى آن هستم».

7/ 5: ايمان و كردار نيك‌

قرآن‌

«و هر كس، از مرد يا زن، كارهاى نيك كند و مؤمن هم باشد، آنان به بهشت مى‌روند و به‌

[1]. از روايت، چنين پيداست كه امام رضا عليه السلام دو سفر به خراسان داشته و چندين بار از نيشابور، عبور كرده‌است.