و آن گاه كه به بهشت وارد مى‌شوند، به قامتِ آدمى شصت گزند و چونان عيسى، سى و سه ساله‌اند و به زبان محمّد، عربى، سخن مى‌گويند و به زيبايىِ يوسف‌اند. آن گاه نور، چهره‌هايشان را فرو مى‌گيرد، در حالى كه دل‌هايشان چونان دل ايّوب، از كينه صاف است.

7/ 2: خِرَد

386 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- در سفارش‌هايش به امام على عليه السلام-: خِرَد، آن چيزى است كه با آن، بهشت به دست مى‌آيد و به آن، خشنودى خداى مهربان، طلب مى‌شود.

387 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى بسا خردمندِ خداشناسى كه در نزد مردم، خُرد و زشت‌روى است؛ امّا فردا [ى قيامت‌] نجات مى‌يابد! و اى بسا شيرين‌گفتار خوب‌روى در نزد مردم كه فرداى قيامت، هلاك مى‌شود!

388 ربيع الأبرار- به نقل از انَس-: گفته شد: اى پيامبر خدا! آيا مى‌شود كه مردى خوش‌خِرَد، امّا پرگناه باشد؟

فرمود: «هيچ آدمى نيست، مگر آن كه مرتكب گناه و خطا مى‌شود. پس، آن كه سرشتى با خِرَد و نهادى توأم با يقين داشته باشد، گناهانش به او گزندى نمى‌رسانند».

گفته شد: چگونه، اى پيامبر خدا؟

فرمود: «زيرا هر بار كه گناهى كند، بى درنگ، با توبه و پشيمانى از كردارش، آن را جبران مى‌كند. پس گناهش پاك مى‌شود و برايش فضيلتى مى‌ماند كه به سبب آن به بهشت مى‌رود».