128 حلية الأولياء- به نقل از جابر بن عبد اللَّه-: روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ميان ما آمد و فرمود: «آيا شما را از بالاخانه‌هاى بهشتيان، خبر ندهم؟».

گفتيم: چرا. پدر و مادرمان به فدايت، اى پيامبر خدا!

فرمود: «در بهشت، بالاخانه‌هايى از گوهرهاى رنگارنگ، وجود دارد كه بيرون آنها از درونشان، و درونشان از بيرونشان، ديده مى‌شود و در آنها، چنان نعمت و پاداش و كرامتى است كه هيچ گوشى نشنيده و هيچ چشمى نديده است».

گفتيم: پدر و مادرمان به فدايت، اى پيامبر خدا! اينها براى چه كسانى است؟

فرمود: «براى كسى كه سلام را انتشار دهد و پيوسته روزه بدارد و اطعام كند و زمانى كه مردم در خواب‌اند، او به نماز بپردازد».

گفتيم: پدر و مادرمان به فدايت، اى پيامبر خدا! چه كسى از پس اين كارها بر مى‌آيد؟

فرمود: «در ميان امّت من، هستند كسانى كه از پس اين كارها بر مى‌آيند، و من به شما خبر مى‌دهم كه چه كسى توان آنها را دارد: كسى كه به برادر مسلمانش بر خورَد و به او سلام كند و جواب سلامش را بدهد، سلام را انتشار داده است، و كسى كه خانواده و عائله‌اش را غذا دهد تا جايى كه آنها را سير گردانَد، اطعام كرده است، و كسى كه رمضان را و سه روز از هر ماه را روزه بگيرد، پيوسته روزه گرفته است، و كسى كه نماز عشا و صبح را با جماعت بخواند، در زمانى كه مردم، [يعنى:] يهود و نصارا و مَجوس، خوابيده‌اند، نماز گزارده است».

4/ 7: چشمه‌هاى بهشت‌

قرآن‌

«همانا نيكان، از جامى مى‌نوشند كه آميزه‌اى از كافور دارد؛ چشمه‌اى كه بندگان خدا از آن مى‌نوشند و آن را [به دلخواه خويش‌] جارى مى‌سازند».

«همانا نيكان، در نعمت‌اند، [و نشسته‌] بر تخت‌ها مى‌نگرند. طراوت نعمت را در چهره‌هايشان مى‌يابى. از باده‌اى مُهر شده، نوشانيده مى‌شوند كه مُهرش مُشك است- و