معروف است و هم به رازى؛ اگرچه به رازى، اشتهار بيشترى دارد.[1] به قرينه برخى از مشايخ ابن رازى كه بغدادى بوده‌اند، گويا وى مدّتى در بغداد بوده است. ابن رازى، فقيه،[2] قابل اعتماد،[3] والا مقام،[4] و در شمار سرشناسان و بزرگانِ بى‌نياز از توثيق بود.[5]

تأليفات‌

ابن رازى بالغ بر 220 كتاب و رساله تأليف كرد[6] كه نزديك به ده عنوان آن، در مصادر آمده است.

آثار چاپى: 1. جامع الأحاديث‌، 2. المسلسلات‌، 3. الغايات‌، 4. العروس‌، 5. الأعمال المانعة من دخول الجنّة، 6. نوادر الأثر فى «علىّ عليه السلام خير البشر».

آثار ناياب: 7. دفن الميت‌، 8. فضل الجمعة.

آثار نايابى كه مطالبشان، در منابع بعدى انعكاس يافته است: 1. أدب الإمام و المأموم‌، 2. المُنبّى عن زهد النبى صلى الله عليه و آله‌، 3. فضائل جعفر بن أبى طالب.[7]

أدب الإمام و المأموم‌، تا سده دهم نيز در دسترس بود. ابن طاووس (م 662 ق) در فلاح السائل‌[8] و شهيد ثانى (م 962 ق) در روض الجنان‌، تكبيرهاى سه‌گانه پس از نماز را از آن روايت كرده‌اند.[9] اين كتاب از مصادر با واسطه‌ بحار الأنوار[10] و مستدرك الوسائل‌

[1]. معانى الأخبار، ص 6؛ التوحيد، ص 88، 417 و 441؛ فلاح السائل، ص 265 و 161؛ عدّة الداعى، ص 227؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 19 و 26.

[2]. معانى الأخبار، ص 6.

[3]. رجال ابن داوود، ص 64.

[4]. بحار الأنوار، ج 1، ص 26.

[5]. خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 107.

[6]. همان جا؛ الذريعة، ج 15، ص 254.

[7]. جامع الاحاديث، ص 166؛ الغايات، ص 230؛ التدوين فى أخبار قزوين، ج 2، ص 34؛ ضيافة الإخوان، ص 321؛ الذريعة، ج 16، ص 266؛ ج 15، ص 253؛ ج 8، ص 233.

[8]. الذريعة، ج 1، ص 386.

[9]. روض الجنان، ص 362.

[10]. بحار الأنوار، ج 76، ص 22؛ ج 88، ص 14 و 199؛ ج 103، ص 79.