اثر چاپى: 8. كامل الزيارة و ما رُوى فى ذلك من الفضل عن الأئمة عليهم السلام، معروف به كامل الزيارة.
12. ابن رازى (زنده در 381 ق)
جعفر بن احمد بن على قمى، مكنّا به ابو محمّد و معروف به ابن رازى؛ محدّث، متكلّم و فقيه. در مصادر، نام پدر و جدّ او به اختلاف، احمد بن على قمى[1] و على بن احمد قمى[2] ذكر شده است. برخى، اين دو نام را از آنِ دو نفر دانستهاند[3] و گروهى ديگر، آنها را يكى پنداشتهاند.[4] گويا نام درست پدر او، جعفر بن احمد باشد؛ زيرا در المسلسلات، راوى كتاب با اشاره به اين كه مؤلفِ آن را در حالى ديده كه در دست راستش انگشترى بوده، نام او را جعفر بن احمد ذكر مىكند.[5] نيز بر پشت نسخه خطّىِ محمّد باقر مجلسى كه به خطّ اوست، نام مؤلّف، جعفر بن احمد آمده است.[6] سال وفات ابن رازى، معلوم نيست. به قرينه روايت وى از شيخ صدوق[7] و روايت شيخ صدوق از او،[8] و نيز روايت او از ابو المفضّل شيبانى، هارون بن موسى تلعكبرى و ابن غضائرى- كه مشايخ شيخ مفيد (م 413 ق) بودهاند-،[9] وى مىتواند در طبقه شيخ مفيد و ابن غضائرى يا طبقه شيخ صدوق جاى گيرد.[10] ابن رازى، هم به قمى
[1]. فلاح السائل، ص 265 و 161؛ عدّة الداعى، ص 227؛ روض الجنان، ص 362؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 107؛ جامع الأحاديث، ص 9، مقدّمه محقّق.
[2]. معانى الأخبار، ص 6؛ التوحيد، ص 88، ح 417 و 441؛ رجال ابن داوود، ص 64.
[3]. روضات الجنّات، ج 2، ص 172. نيز ر. ك: جامع الأحاديث، ص 9، مقدّمه محقّق.
[4]. أعيان الشيعة، ج 4، ص 82. نيز ر. ك: جامع الأحاديث، ص 9، مقدّمه محقّق.