بخش‌هايى از رسائل الائمّة عليهم السلام‌ در كشف المحجّة،[1] فتح الأبواب‌[2] و كتاب‌ الإستخارات‌[3] نقل شده است. اين نقل‌ها شامل نامه‌ها و نوشته‌هاى امام على عليه السلام و امام جواد عليه السلام خطاب به برخى از شيعيان است و نيز وصيتى مفصّل از امام على عليه السلام به دختر امام حسن عليه السلام كه در آن، به برخى مسائل فقهى نيز اشاره شده است. به قرينه اين نقل‌ها و تصريح ابن طاووس به اين كه همه روايات‌ رسائل الأئمّة عليهم السلام‌ را در جزء اوّل «المهمّات و التتمّات»[4] نقل كرده، معلوم مى‌شود كه وى اين كتاب را در اختيار داشته است. رسائل‌ الأئمّة عليهم السلام‌ پس از ابن طاووس، ناياب شده است.[5] اين كتاب، از مصادر با واسطه‌ وسائل‌ الشيعة نيز بوده است.[6] از كتاب‌ تعبير الرؤيا، در مهج الدعوات‌[7] و فرج المهموم،[8] با عنوان‌ تفسير الرؤيا نقل شده است. به قرينه نقل شيخ بهايى (م 1030 ق) از تعبير الرؤيا در كشكول‌[9] خود، اين كتاب در سده يازدهم در دسترس بوده است. تعبير الرؤيا، از مصادر باواسطه‌ بحار الأنوار است.[10]

6. ابن بابويِه قمى (م 329 ق)

على بن حسين بن موسى بن بابويه، مكنّا به ابو الحسن و معروف به ابن بابويه قمى؛ محدّث و فقيه.[11] على بن بابويه، اهل قم بود و تا پايان عمر نيز در آن جا زندگى كرد

[1]. كشف المحجّة، ص 159- 176، 189.

[2]. فتح الأبواب، ص 143.

[3]. وسائل الشيعة، ج 14، ص 51.

[4]. كشف المحجّة، ص 159.

[5]. خاتمة مستدرك الوسائل، ج 3، ص 467.

[6]. وسائل الشيعه، ج 14، ص 51 و ج 15، ص 197 و ج 17، ص 543 و ج 18، ص 125.

[7]. مهج الدعوات، ص 333.

[8]. فرج المهموم، ص 87.

[9]. كتاب‌خانه ابن طاووس، ص 531.

[10]. بحار الأنوار، ج 58، ص 242.

[11]. رجال النجاشى، ص 261؛ رجال الطوسى، ص 432.