صحيفه سجّاديه‌ به وسيله ابو على حسن بن محمّد طوسى در جمادى ثانى سال 511، قرائت كتاب به وسيله ابو عبد اللَّه محمّد بن احمد بن شهريار خازن (داماد شيخ طوسى) در ربيع اوّل سال 516، و روايت كتاب به وسيله تاج الشرف يحيى بن اسماعيل بن على حسينى در محلّه شادياخ نيشابور در غُرّه محرّم سال 589 اشاره كرد.[1] ابن ادريس در رجب سال 598، نسخه‌اى از صحيفه سجاديه‌ را استنساخ كرده است.[2] كتاب‌ ذخيرة الآخرة ى على بن محمّد بن على بن عبد الصمد سبزوارى، از ديگر كتب ادعيه نوشته شده در قرن ششم است كه در نُسخ چندى باقى است و به كوشش آقاى رسول جعفريان به چاپ رسيده است.

نخستين فرد شناخته‌شده خانواده تميمى، ابو الحسن على بن عبد الصمد بن محمّد تميمى، راوى آثار صدوق است. وى از جمله شاگردان شيخ طوسى بوده است. منتجب الدين، وى را با القابى چون: فقيه و ديّن، ياد كرده است.[3] وى از طريق ابوالبركات على بن الحسين علوى، كتاب‌ الأمالى‌ را از شيخ صدوق روايت كرده است.

نخستين فرزند وى، ركن الدين على بن على نيز همانند پدر نزد شيخ طوسى تلمّذ نموده است. وى و برادرش محمّد، از شيوخ اجازه ابن شهرآشوب بوده‌اند.[4] برادر ديگر آنها حسين بن على بن عبد الصمد نيز با عنوان فقيه و ثقه معرفى شده است.[5] اين خانواده به عنوان راويان مشهور آثار صدوق، شهره بوده‌اند. به عنوان مثال، قطب‌

[1]. يحيى بن اسماعيل، عالم نامدار زيدى ايرانى در نيشابور بوده كه شرح حال منحصر به فرد وى را صارم الدين‌در طبقات الزيديّة الكبرى( ج 3، ص 185) آورده است.

[2]. ر. ك: دراسة حول الصحيفة السجّاديّة، ص 32؛ بحار الأنوار، ج 104، ص 27؛ الأنوار الساطعة فى المئة السابعة، ص 100 و 115.

[3]. ر. ك: الفهرست، منتجب الدين، ص 109.

[4]. ر. ك: مناقب آل أبى طالب، ج 1، ص 33 و 34.

[5]. ر. ك: الفهرست، منتجب الدين، ص 53. فرزند وى محمّد نيز با عنوان عالم شيعى ساكن در سبزوار- كه اين‌خانواده در آن جا اقامت داشته‌اند- ياد شده است( ر. ك: همان، ص 173).