راوندى در الخرائج و الجرائح‌ و در قصص الأنبياء، از طريق همين دو تن رواياتى را از آثار مذكور صدوق نقل كرده است.[1] همچنين ابن طاووس از كتابى به نام‌ منية الداعى و غنية الواعى‌ كه در اختيار داشته، نقل‌هايى را آورده و مؤلّف كتاب را على بن محمّد بن على بن الحسين بن عبد الصمد تميمى ياد كرده است.[2] البتّه همان گونه كه آقاى رسول جعفريان تذكر داده است، نام درست مؤلّف، محمّد بن حسين بن على بن عبد الصمد است.[3]

ابو على صورى و رساله «قضاء حقوق المؤمنين»

از ديگر آثار حديثى در حوزه اخلاق مبتنى بر احاديث، رساله كوتاه‌ قضاء حقوق المؤمنين‌، نگاشته شيخ سديد الدين ابو على بن طاهر صورى است. در مورد مؤلّف، چيز زيادى دانسته نيست، جز آن كه وى احتمالًا از علماى امامى قرن ششم است.

بجز رأيى فقهى در بحث توسّع در زمان انجام دادن نماز قضا و خرده‌گيرى وى بر ابو صلاح حلبى، از ديگر آراى او اطلاعى در دست نيست. كتاب وى نزد كفعمى بوده و كفعمى در تأليف حواشى بر مصباح‌ كه در سال 895 نگاشته، از آن، سود جسته است.

متن اين كتاب، يكى از مصادر بحار الأنوار است.[4] متن كوتاه و مرسل اين كتاب، جداگانه به وسيله حامد الخفّاف (قم، 1408 ق) به چاپ رسيده است.

ادبيات زيارت‌نامه‌نويسى‌

با توجّه به جايگاه زيارت ائمّه در تشيّع، نگارش آثارى در تشريح آداب اين كار، در ميان شيعه سابقه‌اى كهن دارد. از آثار برجامانده در اين حوزه مى‌توان به كتاب‌ كامل الزيارات‌ ابن قولويه و كتاب‌ المزار شيخ مفيد اشاره كرد.

در قرن ششم نيز ابو عبد اللَّه محمّد بن جعفر مشهدى، كتابى به نام‌ المزار الكبير

[1]. ر. ك: الخرائج والجرائح، ج 3، ص 792، 795 و 1062؛ قصص الأنبياء، ص 35، 48 و 188.

[2]. ر. ك: كتاب‌خانه ابن طاووس، ص 451؛ طبقات أعلام الشيعة( ثقات العيون)، ص 205.

[3]. ر. ك: ذخيرة الآخرة، ص 16 و 15. از مقدّمه رسول جعفريان بر كتاب ذخيرة الآخرة استفاده شده است.

[4]. ر. ك: الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج 17، ص 137.