محمّد بصرى، از سيّد مرتضى، از عماد الدين طبرى (مؤلّف‌ بشارة المصطفى‌)، فقيه امامى ابو محمّد ريحان بن عبد اللَّه مصرى (م حدود 560 ق و شاگرد كراجكى)، ابو المكارم حمزة بن زهره حسينى، قاضى جمال الدين على بن عبد الجبّار طوسى (شاگرد قطب راوندى) و جمعى ديگر از شيوخ برجسته زمانه خود، سماع حديث كرده و آنان جزو شيوخ روايت وى هستند.[1] از مشهورترين شاگردان وى، مى‌توان شمس الدين فخّار بن معد (م 630 ق، مؤلّف كتاب‌ الحجّة على الذاهب إلى تكفير أبى طالب‌)، تاج الدين حسن بن دربى و محيى الدين محمّد بن زهره- كه كتاب‌ النظم فى جواب مسائل الامتحان و أجوبة المسائل الدالّة على مهدىّ آل الرسول‌ را بر وى خوانده-، نام برد. وى همچنين در دمشق به سال 582 ق، كتاب‌ الكرّ و الفرّ فى الإمامة ى كراجكى را نزد ابن شاذان خوانده است. ابن شاذان در كتاب‌ المناقب‌، رواياتى را از كتاب‌ فردوس الأخبار ابو شجاع شيروية بن شهردار ديلمى (م 509 ق)، نقل نموده است.[2] در اين كتاب، ابن شاذان از: شيخ محمّد بن ابو مسلم بن ابى فوارس، شيخ ضياء الدين حسن بن احمد همدانى، شيخ الإسلام ابو الحسن على بن محمّدمهدى و ابو طالب محمّد بن احمد بن فرج، نقل روايت كرده است.[3]

[1]. براى اطلاع از فهرست اين شيوخ، ر. ك: همان، ص 1339.

[2]. كتاب فردوس الأخبار همانند كتاب الشِّهاب فى الحِكم قاضى قُضاعى( م 454 ق)، ده هزار حديث را نقل كرده و به شكل معجم و بدون سند آورده است. پسر شيرويه، ابو منصور شهردار( م 558 ق)، اسانيد آن را گرد آورد و نام آن را مسند فردوس نهاد( ر. ك: همان، ص 1340).

[3]. ر. ك: همان، ص 1341. برهان الدين محمّد بن على قزوينى، از عالمان ساكن در رى، كتاب رجال النجاشى را از طريق عالم امامى، سيّد فضل اللَّه بن على حسينى، روايت كرده است( ر. ك: بحار الأنوار، ج 104، ص 95).