كراجكى در پاسخ به پرسش چهارم نيز باز به عرف اهل لغت استناد كرده است.

اهل لغت، وصف مولا را براى كسانى به كار مى‌برند كه مالك تدبير و تصرّف و امر و نهى در متعلّق اولويت باشند. مثلًا مى‌گويند: «سلطان در اجراى حدود، اولا از رعيت است» و «مولا نسبت به بنده‌اش، اولاست» و «زوج، اولا به زوجه خويش است».

رجال، تراجم و كتاب شناسى‌

1. رسالة أبى غالب الزرارى‌

مؤلّف: ابو غالب زرارى‌

تحقيق: سيّد محمّد رضا حسينى جلالى‌

ناشر: مركز البحوث و التحقيقات الإسلامية، قم، چاپ اوّل، 1411 ق.

نُه نسخه خطّى از اين رساله، همراه با تكمله‌ ابن غضائرى وجود دارد كه همگى متعلّق به سده سيزدهم و چهاردهم‌اند. از جمله: نسخه كتاب‌خانه آستان قدس، نسخه مركز احياء ميراث اسلامى با تاريخ 1348 ق، و نسخه كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى با تاريخ 1359 ق‌[1]. اين كتاب بارها چاپ شده است. از جمله، در بغداد با تحقيق شيخ محمّد حسن آل ياسين (در سال 1373 ق) و با شرح سيّد محمّد على ابطحى موحّد اصفهانى (در سال 1399 ق).[2] اين كتاب با عنوان‌ رسالة أبى غالب إلى ابن ابنه،[3] رسالة أبى غالب،[4]، رجال أبى غالب‌[5] و الإجازة[6]، معرّفى شده است. اين رساله افزون بر آن‌كه بيانگر گونه خاصّى از تأليف در سده چهارم است، در زمينه تاريخ، رجال و كتاب‌شناسى نيز ارزش فراوان دارد و

[1]. رسالة أبى غالب الزرارى، ص 25، مقدّمه محقق؛ فهرس التراث، ج 1، ص 410؛ فهرستگان نسخه‌هاى خطى‌حديث و علوم حديث شيعه، ص 134- 135.

[2]. مجله تراثنا، ج 29، ص 134.

[3]. رجال النجاشى، ص 75؛ الفهرست، طوسى، ص 77.

[4]. الذريعة، ج 11، ص 7.

[5]. همان، ج 10، ص 93.

[6]. همان، ج 1، ص 143.