ز- ترجمه‌

ترجمه‌اى متعلّق به سال 1086 ق، از مترجمى ناشناخته؛[1] ترجمه سيّد على امامى اصفهانى، معاصر صاحب‌ رياض‌؛ ترجمه شيخ عبّاس قمى.[2] افزون بر اين همه، ابن طاووس نيز به تكميل كتاب‌ مصباح المتهجّد شيخ طوسى پرداخت و با استفاده از ديگر منابع دعايى- كه بيشترشان از اصول قديمى بودند-، آن را در ده مجلّد با عناوين مختلف، افزايش داد و مجموع آن را در مهمّات المتعبّد و تتمّات مصباح المتهجّد نام گذاشت.[3] كتاب‌ مصباح المتهجّد، از مصادر مهمّ كتاب‌هاى دعايى نيز هست.[4]

ح- متون فقهى‌

1. دعائم الإسلام‌

مؤلّف: قاضى نعمان مغربى‌

تحقيق: آصف بن على اصغر فيضى‌

ناشر: دار المعارف، قاهره، مؤسّسة آل البيت عليهم السلام، 1383 ق.

در تحقيق اين كتاب، از هشت نسخه خطّى استفاده شده است، كه كهن‌ترينِ آنها در سال 961 ق، نوشته شده است.[5] اين كتاب با همين عنوان، در برخى از مصادر متاخّر، در شمار تأليفات قاضى نعمان ذكر شده‌[6] و از مصادر برخى كتاب‌هاى حديثى و فقهى است، مانند: بحار الأنوار، مستدرك الوسائل‌ و جواهر الكلام.[7] انتساب‌ دعائم الإسلام‌

[1]. همان، ج 4، ص 136.

[2]. ر. ك: الاستبصار، ج 1، ص 32- 33( مقدّمه محقّق).

[3]. فلاح السائل، ص 6.

[4]. از آن جمله: الإقبال، ابن طاووس؛ البلد الأمين و المصباح، كفعمى؛ وسائل الشيعة؛ الجواهر السنية و الفصول المهمة، شيخ حرّ عاملى؛ بحار الأنوار؛ وسائل الشيعة؛ مستدرك الوسائل، نورى.

[5]. دعائم الإسلام، ج 1، ص 14- 17، مقدّمه محقّق.

[6]. بحار الأنوار، ج 1، ص 36؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 147.

[7]. معجم رجال الحديث، ج 20، ص 185.