افزون بر اين گزارش، به دو قرينه ديگر نيز بر انتساب اين كتاب به حسين بن عبد الوهّاب اشاره شده است: يكى اشاره به نام مؤلّف در لابه لاى كتاب، و ديگرى همخوان نبودن بسيارى از روايات كتاب با ذوق و سليقه سيّد مرتضى.[1] بر پايه همين گزارش، حسين بن عبد الوهّاب كتاب‌ عيون المعجزات‌ را در هفتم رمضان 448 ق، آغاز كرد و در عيد فطر همان سال، به پايان رساند.[2] وى روايات كتاب را مرسل و گاه با اسناد كامل نقل كرده است. وى در نقل اخبار، به كتاب‌هاى مشايخ پيش از خود، اعتماد كرده است؛ بويژه بر كتاب‌هاى: الأنوار ابن همام اسكافى،[3] و نوادر المعجزات‌ ابن جرير طبرى، مقتضب الأثر ابن عيّاش جوهرى، الأنساب لقريش‌ به خطّ صاحب‌ المجدى‌ ابو الحسن نسّابة، الهداية الكبرى‌ حسين بن حمدان، و الاستشهاد و الاستظهار ابو القاسم كوفى.[4] عيون المعجزات‌ از مصادر كتاب‌هاى حديثى و كلامى پس از خود است.[5] سامان اين كتاب، بر پايه ترتيب ائمه عليهم السلام است؛ با دلائل و معجزات امام على عليه السلام آغاز مى‌شود و پس از آن، دلائل و معجزات حضرت فاطمه عليها السلام و فرزندان او، يكى پس از ديگرى تا امام مهدى عليه السلام، مى‌آيد كه گاه، با شرح حال نيز همراه است. حسين بن عبدالوهّاب، روايات كتاب را از شش نفر از مشايخ خود نقل كرده است، كه عبارت‌اند از:

ابو التحف على بن محمّد بن ابراهيم طيّب مصرى، ابو على احمد بن زيد بن دارا، ابو الحسين بن احمد خضر مؤدّب، ابو محمّد حسين بن محمّد بن نصر، ابو عبد اللَّه كازرانى كاغذى، ابو الغنائم احمد بن منصور سروى.

[1]. خاتمة مستدرك الوسائل، ج 3، ص 220، 252؛ الذريعة، همان جا.

[2]. رياض العلماء، همان جا؛ الذريعة، همان جا؛ أعيان الشيعة، همان جا.

[3]. عيون المعجزات، ص 36.

[4]. رياض العلماء، همان جا؛ الذريعة، ج 2، ص 27؛ مدينة المعاجز، ج 3، ص 63.

[5]. مدينة المعاجز، ج 1، ص 138، 147، 151؛ ج 3، ص 11، 33؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 11؛ مستدرك الوسائل، ج 3، ص 252.