مى‌رسد كه بتوان او را شاعر ناميد؟ زيرا روشن است كه با سرودن چند بيت، كسى را شاعر نمى‌نامند.

پاسخ اين پرسش، آسان نيست؛ زيرا اظهار نظر مورّخان و محقّقان درباره تعداد شعرهاى امام على عليه السلام بسيار متفاوت است. گروهى بيش از دو بيت را براى حضرت، ثابت نمى‌دانند و برخى ديگر، همه اشعار ديوان‌هاى موجود منسوب به وى را از وى مى‌دانند.

در يك نگاه كلّى، دو ديدگاه در اين باره به دست مى‌آيد:

الف. برخى تعداد اشعار را اندك و لقب «شاعر» دادن به امام عليه السلام را نادرست مى‌دانند؛ البته برخى از ايشان تصريح دارند كه نسبت دادن اين عنوان به امام عليه السلام بر مقام ايشان نمى‌افزايد و حتى شايد از آن بكاهد.

يونس بن حبيب نحوى،[1]

ابوعثمان بكربن محمد مازنى،[2]

محمدبن عمران كاتب مرزبانى،[3]

زمخشرى،[4]

فيروزآبادى‌[5]

و سيد على‌خان كبير[6]

از كسانى‌اند كه صحّت نسبت بيش از دو بيت را به على عليه السلام نپذيرفته‌اند.

ياقوت حَمَوى، پنج بيت ديگر به آن دو بيت افزوده است.[7]

مورّخانى چون يعقوبى، مسعودى، ابن قتيبه و طبرى در كتاب‌هاى خود به اشعار امام على عليه السلام اشاره نكرده‌اند و اين، نشان از اندكىِ سروده‌ها دارد.

ب. برخى او را «شاعر» مى‌شناسند. شَعبى گفته است: ابوبكر، عمر و عثمان،

[1]. زَبيدى، محمد مرتضى، تاج‌العروس، ج 7، ص 84.

[2]. فيروزآبادى، محمدبن‌يعقوب، القاموس‌المحيط فى‌اللغة، ذيل ماده: ودق؛ حموى، ياقوت، معجم‌الأدباء، ج 14، ص 48 و 43 و 42.

[3]. زَبيدى، محمد مرتضى، تاج‌العروس، ج 7، ص 84.

[4]. فيروزآبادى، محمدبن‌يعقوب، القاموس‌المحيط فى‌اللغة، ذيل ماده: ودق؛ حموى، ياقوت، معجم‌الأدباء، ج 14، ص 48 و 43 و 42.

[5]. همان.

[6]. مدنى، سيد على‌خان، أنوارالربيع، ص 128.

[7]. حموى، ياقوت، معجم‌الأدباء، ج 14، ص 42.