مباهله‌[1]

را براى زنان و مردان به صورت ويژه تذكر مى‌دهد.

قرآن كريم، كسب و تلاش اقتصادى زنان را محترم مى‌شمارد[2]

و آنان را صاحب ارث مى‌داند.[3]

قرآن، ديده‌فروهشتن در معاشرت‌هاى اجتماعى را تكليف مردان و زنان دانسته است‌[4]

و زنان را به روسرى‌انداختن،[5]

پوشش فروگرفتن‌[6]

و پرهيز از تبرّج جاهلى‌[7]

مكلف مى‌سازد. همچنين زنان را از بروزدادن زنانگى (انوثت) در مشاركت‌هاى اجتماعى باز مى‌دارد.[8]

در حوزه حقوق و تكاليف، بر سرپرستى مرد،[9]

و تفاوت در شهادت‌[10]

و ارث،[11]

تأكيد كرده است كه البته مفسران در تفسير اين آيات، ديدگاه‌هايى گوناگون دارند؛[12]

چرا كه در آيه سرپرستى و تفاوت در شهادت،[13]

قرآن كريم، حكم را بر تعليلى بنياد مى‌نهد كه گروهى بر پايه آن به تفسير آيات روكرده‌اند. قرآن كريم، خصلت منفور جاهلى (شرم از داشتن دختر) را به‌شدت نكوهش مى‌كند.[14]

[1]. آل عمران، آيه 61.

[2]. نساء، آيه 7.

[3]. همان، آيه 32.

[4]. نور، آيه 30.

[5]. همان، آيه 31.

[6]. احزاب، آيه 59.

[7]. همان، آيه 33.

[8]. همان، آيه 32؛ نور، آيه 31.

[9]. نساء، آيه 34.

[10]. بقره، آيه 282.

[11]. نساء، آيه 11.

[12]. ابن عاشور، محمدبن طاهر، التحرير و التنوير، ج 5، ص 35؛ مجله زنان، شماره 2، ص 28.

[13]. ر. ك: رشيدرضا، محمّد، تفسير المنار، ج 3، ص 125- 123.

[14]. نمل، آيه 59- 58.