نمى‌خورد. كتاب وحى، شيطان را دشمن انسان مى‌شمرد[1]

و مرد و زن را مكمّل يكديگر.[2]

قرآن كريم در سلوك معنوى، زن فرعون (آسيه) و حضرت مريم عليها السلام را الگوى همه مؤمنان معرفى مى‌كند[3]

و براى حضرت مريم عليها السلام مقاماتى بس ارزشمند، چون اصطفا، طهارت‌[4]

و مكالمه فرشتگان‌[5]

برمى‌شمارد. آدم و همسرش هر دو در بهشت فرود مى‌آيند و هر دو از آن هبوط مى‌كنند،[6]

و قرآنْ رحمت و مودّت را فلسفه زوجيت معرفى مى‌كند،[7]

و احسان به پدر و مادر را همسان عبوديت پروردگار مى‌نشاند.[8]

قرآن، در ساحت مشاركت اجتماعى، از ملكه سبأ ياد مى‌كند كه كشورى را اداره مى‌كرد. او زنى عاقل بود كه به سليمان گرويد.[9]

قرآن از دختران شعيب ياد مى‌كند كه در فعاليت‌هاى اجتماعى، حيا و آزرمْ نشانه رفتارى آنان است.[10]

در مفاهيم سياسى، بيعت،[11]

هجرت،[12]

امر به معروف و نهى از منكر[13]

و

[1]. يوسف، آيه 5؛ يس، آيه 60؛ بقره، آيه 168.

[2]. بقره، آيه 187.

[3]. تحريم، آيه 11- 10.

[4]. مؤمنون، آيه 10.

[5]. آل عمران، آيه 45- 42.

[6]. بقره، آيه 35- 34؛ اعراف، آيه 22- 19؛ طه، آيه 123.

[7]. روم، آيه 21.

[8]. اسراء، آيه 24- 23.

[9]. نمل، آيه 44، 32، 29، 23.

[10]. قصص، آيه 26- 23.

[11]. ممتحنه، آيه 21.

[12]. نساء، آيه 98- 97؛ احزاب، آيه 50؛ ممتحنه، آيه 10.

[13]. توبه، آيه 71.