اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4300
مدّ صله
مدّ صله
(مدّ حاصل از وقوع «ها» ى ضمير مذکر در آخر کلمه)
«مدّ صله» هنگامى پديد مىآمد که «ها»ى ضمير غايب مفرد مذکر، مضموم يا
مکسور در آخر کلمه بيايد و قبل و بعد آن نيز حرف متحرک باشد؛ مانند:((انه بعباده خبير))(شوري// 27) که «إنَّهُو بِعبادهِى خبير» خوانده
مىشود.
حال اگر پس از آن همزه قرار نگيرد، اين حرف مدّ به صورت مدّ قصر خوانده
خواهد شد (مانند مثال گذشته) ؛ ولى اگر پس از آن همزه قرار گيرد، اين مدّ به مدّ جايز
منفصل تبديل مىشود؛ مانند: «يحاوره أنا» و «قالوا أءنا».
[1]شيخ عثمان،حسن;حق التلاوة;صفحه 233
[2]ابوسليمان،صابرحسن محمد;عمدة البيان فى
تجويدالقرآن;صفحه 195
[3]حنفي،جلال،1915-;قواعدالتجويدوالالقاءالصوتى;صفحه
451
[4]بن شيخنا ، محمد احمد;الموسوعة على البحث
المفيدفى التجويد;صفحه 120
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4300