را مالك نيست».

و در آيه ديگرى مى فرمايد:

(قُلْ أَنَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا يَنْفَعنا وَلا يَضُرُّنا...).[1]

«بگو: آيا جز خدا، موجودى را بخوانيم كه براى ما سود و زيانى دارند».

در آيه ديگرى مى فرمايد:

(...وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ ما يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِير).[2]

«آنانى كه غير او را مى خوانند،مالك پوسته هسته خرما نيستند».

در اين آيه لفظ (تَدْعُونَ) به كار رفته، در حالى كه در آيه ديگرى كه به همين مضمون است لفظ (تَعْبُدُونَ) به كار برده شده است.

(...إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ لا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقاً...).[3]

«آنان را كه جز خدا مى پرستند، مالك رزق شما نيستند».

گاهى در يك آيه، هر دو لفظ وارد شده و در يك معنا به كار رفته است:

(قُلْ إِنِّى نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ...).[4]

«بگو: ممنوع شده ام آن ها را بپرستم كه شما آنها را مى خوانى (مى پرستى)».[5]

من از خواننده گرامى درخواست مى كنم كه به «المعجم المفهرس»