برخى از محقّقان [1] با آيات زير استدلال كرده اند كه سجده بر غير خدا مطلقا حرام است، هر چند به عنوان پرستش نباشد:

(...لا تَسْجُدوا للشَّمْسِ وَلالِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا للّهِ الّذى خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيّاهُ تَعْبُدُونَ).[2]

«بر آفتاب وماه سجده نكنيد، خدا را سجده كنيد اگر او را مى پرستيد».

(وَانَّ المَساجِدَ للّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللّهِ أَحَداً).[3]

«مواضع سجده از آن خدا است با او كسى را نخوانيد».

ولى دقت در دو آيه مى رساند كه هدف تحريم سجده اى است كه به عنوان پرستش باشد، نه به عنوان تعظيم، زيرا در آيه نخست مى فرمايد:(إِنْ كُنْتُمْ إِيّاهُ تَعْبُدُونَ) و در آيه دوم مى فرمايد:(فَلا تَدْعُوا مَعَ اللّهِ) و مقصود از دعوت در اين آيه عبادت و پرستش است.

بهتر است در اين باره به اجماع و احاديث استدلال شود و لذا خود ايشان مى فرمايد: «فقد أجمع المسلمون على حرمة السجود لغير اللّه; مسلمانان اتفاق نظر دارند كه سجده بر غير خدا حرام است».

استاد بزرگوار، حضرت آية اللّه العظمى خمينى (قدس سره) درباره سجده بر غير خدا هر چند به عنوان عبادت نباشد مى فرمايد:

آرى، اگر خدا از تواضع خاصى نهى كرد، بايد اطاعت كرد گرچه شرك نباشد. چنان كه ما سجده بر غير خدا را به عنوان احترام جايز نمى دانيم واگر كسى براى بزرگى به عنوان احترام سجده كرد، او را گناه كار مى شماريم گرچه