پايين آمدن از پله و مانند نزول مرغ با پر زدن و...، ولى همه اين نزولها، يك نوع حركت مادى را در بردارد، هر 3چند براى خود اقسامى دارد.

آنان همگى ميگويند، خدا در آخر شب به راستى از عرش به سوى آسمانها نزول ميكند و در اين نزول و حركت، مجاز و كنايهاى در كار نيست، اما نزول خدا، فاقد كيفيت است. ولى بايد گفت، فقدان كيفيت، در اينجا، با انكار آن مساوى است، زيرا واقعيت حركت، چيزى جز كيفيت آن نيست.

انسان در برابر اين نوع توجيهات قشرى و تفسيرهاى بى اساس، در حيرت و تعجب فرو ميرود كه چقدر قشرى گرايى و عقل زاديى در ميان آنان رائج بوده كه براى پذيرفتن همه چيز آمادگى داشتند، جز پذيرفتن احكام روشن عقل.

جاى تأسف است كه امروز، ثروت مسلمانان و طلاى سياه آنان (نفت)، به غارت ميرود و بخشى از بهاى اندك آن، صرف ترويج چنين عقائد ضد خرد و عقل ميگردد.

اخيراً در يكى از نشريههاى آل سعود، در مكه، اشعارى پيرامون صفات خبرى، چاپ شده كه اينك برخى از ابيات آن را ياد آور مى شويم.

لله وجه لا يحد بصورة *** ولربّنا عينان ناظرتان

والله يضحك لا كضحك عبيده *** والكيف ممتنع على الرحمن

والله ينزل كل آخر ليلة *** لسمائه الدنيا بلا كتمان

1ـ خدا رويى دارد كه با هيچ صورتى معرفى نمى شود و پروردگار ما دو چشم بينا دارد.

2ـ خدا ميخندد، امّا نه مانند خنده بندگان، كيفيت براى خداى رحمان محال است.

3ـ خدا در آخر هر شب بر آسمانِ پايين فرود مى آيد و ما اين مسأله را پنهان