است كه بر ما فرود آمده است، بردبار باشيد تا خدا داورى كند و او بهترين داورها است»[1].

گروهى كه سئوال را مطرح كرده بودند، به حكم نداى فطرت، او را ترك گفتند، در حاليكه با خود چنين زمزمه ميكردند: «آيا صحيح است ما از گفتار اين الاغ فربه بيروى كنيم؟» آنگاه بر خلاف نظر او به نبرد با حجاج پرداختند.

شكى نيست كه جوانان آزاده سنّى كه خواهان روح عدالت اسلامى و سيماى حكومت واقعى اسلام هستند و ميخواهند با قطع ريشههاى گنديده فساد، بر ويرانههاى حكومتهاى پيشين، كاخ رفيع حكومت اسلامى را بنا كنند، وقتى مشابه سخن حسن بصرى را ميشنوند، همين حالت براى آنان پيش مى آيد و همان سخن را زمزمه ميكنند.

اينجاست كه وظيفه علماى دين سنگينتر شده و بايد بدانند كه تهمتهاى نارواى ماركسيسم نسبت به مذهب، معلول سهل انگارى آنان، در تبيين حقايق دين است. طرفدارى خطباء و علماى دربارى، موجب انتشار اين سخن شده است كه «دين افيون ملتها است». متأسفانه علماى دينى اهل سنت، پيوسته در كنار ستمگران بوده و بر ضد طبقه محروم و صريح فرموده قرآن گام بر ميدارند.

((اِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما اَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنّـاهُ لِلنَّاسِ فِى الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُونَ)) (سوره بقره/159).

«آنان كه دلائل روشن و هدايتهاى ما را پس از آن كه براى مردم در كتاب بيان كرديم، پنهان ميسازند، خدا و و لعنت كنندگان بر آنان لعنت ميفرستند».

آرى در اين ميان، برخى از شخصيتهاى بزرگ جهان تسنن، مانند «ابو