المعالى جوينى»، معروف به «امام الحرمين»، هر نوع تقيه و سازشكارى را كنار زده و حقايق را بيان كردهاند.

وى ميگويد: «آنگاه كه ستم و گمراهى پيشوا، آشكار شد، و به سخن آمران به معروف، گوش فرا نداد، و از كردار بد خود دست نكشيد، بر علماء است كه اتفاق كنند و او را از اين كار زشت باز دارند، هر چند به قيمت كشيدن شمشير و برافروختن آتش جنگ تمام شود»[1].