سؤال نهم

آيا مى توان گفت علم غيب پيامبران منحصر به وحى است و آيه:(عالِمُ الغَيْبِ فَلا يُظهِرُ عَلى غَيبِهِ أَحداً إِلاّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُول...).[1] را هم اين طور معنى كرد كه خدا جز به بندگان پسنديده خود وحى نمى كند يعنى نبوت مخصوص بندگان خدا است؟

پاسخ

يكى از كسانى كه آگاهى پيامبران و امامان از غيب، در ذائقه اش تلخ است و با نوشتن جزوه اى، در صدد برآمده كه آگاهى آنان را از غيب انكار كند در ذيل آيه فوق، دست و پا كرده كه شايد بتواند آيه را طورى معنى كند كه غيب در آن به معنى وحى باشد و در نتيجه آگاهى پيامبران از غيب را منحصر به وحى و آگاهى رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) را منحصر به قرآن گرداند و در ضمن، آگاهى امامان(عليهم السلام)از غيب را انكار كند.

او براى سخن خود چنين استدلال مى كند كه قرآن در سوره