آل عمران پس از بيان سرگذشت همسر عمران و تولد مريم، مى گويد: (ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الغَيْبِ نُوحيهِ إِلَيك...)[1] و همچنين در سوره هود پس از بيان سرگذشت نوح و دعوت قوم خويش و مأموريت او براى ساختن كشتى و... مى فرمايد: (تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الغَيْبِ نُوحيها إِلَيْكَ)[2]. و نيز در سوره يوسف (پس از بيان داستان يوسف) مى فرمايد:(ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيهِ إِليك).[3]

در اين صورت مقصود از غيب در آيه (عالِمُ الغَيْب فَلا يُظْهِر عَلى غَيْبِهِ أَحداً)[4] به قرينه اين آيات همان وحى الهى است. اين بود خلاصه گفتار وى.

و اين گفتار از جهاتى مردود است:

اوّلاً: غيب در لغت عرب به معنى امر پوشيده از حس است در برابر شهود كه به معنى محسوس با يكى از حواس مى باشد، اگر وحى غيب است از اين نظر است كه از حواس ما پوشيده است همچنين حوادثى كه در آسمان ها و زمين رخ مى دهد نيز از امور پوشيده از حواس ما است. در اين صورت جهت ندارد لفظى را كه معنى وسيع و گسترده اى دارد تنها بر خصوص وحى، حمل