پاسخ سوم از سؤال هشتم

ممكن است امامان(عليهم السلام) در اين قبيل روايات كه علم غيب را از خود نفى مى كنند; تقيه كرده باشند زيرا خلفاى عباسى از اين كه مردم براى ائمه اطهار مقاماتى قائل بودند و آنان را بندگان برگزيده خدا مى دانستند سخت ناراحت بودند وحتى گاهى به برخى از امامان علناً اعتراض مى كردند كه چرا شما مى گوييد ما از غيب آگاه هستيم، مثلاً منصور دوانيقى به امام صادق(عليه السلام)گفت:«أنت تزعم للناس يا أبا عبد اللّه انّك تعلم الغيب[1]. تو نزد مردم ادعاى علم غيب مى كنى....

بنابراين بسيار جا دارد كه امام(عليه السلام) در مجلسى كه چهار نفر از اصحاب او و سايرين حضور دارند چنين سخنى بگويد يعنى علم غيب را از خود نفى كند تا بين مردم پخش شود و در نتيجه از اذيت و آزار خلفا تا حدّى محفوظ بماند.