سال و ماه اسلامى

36. ( إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فى كِتابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّموَاتِ وَالأَرْضَ مِنْهَا ارْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِكَ الدّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقينَ).

«شماره ماه ها نزد خدا در كتاب او دوازده ماه است.(اين نظام) از روزى است كه زمين و آسمان ها را آفريده است، اين است آيين محكم. در اين ماه ها به خودتان ستم مكنيد و با مشركان جملگى بجنگيد، چنان كه با شما يك سره مى جنگند بدانيد خدا با پرهيزكاران است».

نقش نظم در پيشرفت اجتماع

نظم و حساب در زندگى، وسيله نيل به هدف است. جامعه اى كه كارهاى اجتماعى و انفرادى آنها بر اساس محاسبه باشد، به طور مسلم در راهى كه گام برمى دارد به مقصد مى رسد. مجتمعى كه كار او روى نظم و نقشه معينى نباشد، آغاز و پايان كارشان واضح و روشن نيست و خواهى نخواهى پيش از وصول به مقصد، در نيمه راه با شكست رو به رو مى گردند. بر اين گفتار، تجربه و آزمايش و كارهاى روزمره خودمان گواهى مى دهد.