متوسّل مى شوند. يكى از رجال سياسى معروف انگلستان، هشتاد سال پيش در ضمن نطق خود چنين گفت:«...تا كتاب آسمانى مسلمانان در ميان آنها حكمفرماست، مادامى كه بزرگ ترين پايگاه مسلمين، مكه بر پا مى باشد و تا در اين مناره ها و مأذنه ها نام پيامبر اسلام طنين انداز است، جهان نصرانيت بر اثر اين عامل در سراشيبى سقوط است، از اين جهت بايد براى نابود ساختن اين سه نيرو، تلاش كرد: قرآن را از ميان برداشت; كعبه را ويران ساخت و نام پيامبرشان را از بين برد».

خداى بزرگ تمام اين جنب جوش ها را مبارزه با نور الهى مى داند:(يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللّهِ). يعنى تمام اين تلاش ها به سان تلاش كسى است كه بخواهد يك خورشيد فروزان را با دميدن خاموش گرداند و خدا نور خود را على رغم تمام اين تلاش ها، كامل خواهد نمود.

آيين اسلام بر تمام آيين ها پيروز است

آيه 33 به حكم جمله(لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ) به پيامبر گرامى و عموم مسلمانان نويد مى دهد كه پيروزى نور خدا (اسلام) بر تمام اديان قطعى و خلل ناپذير است.[1] ولى مقصود از اين پيروزى چيست؟ گاهى تصور مى شود كه