گرفته است.

در آغاز بعثت، با مشركان قريش و بت پرستان جزيرة العرب همدست شده و با دادن كمك هاى مالى و نظامى، نيروى مركزى اسلام را تضعيف نمودند. هنگامى كه نيروهاى اسلام تمام قدرت ها را تحت الشعاع خود قرار دادند، گروهى از آنها ايمان آوردند و عده اى با پرداخت جزيه بر آيين خود باقى ماندند، ولى در باطن مى كوشيدند كه به هر وسيله ممكن، كاخ رفيع اسلام را ويران سازند و حكومت آن را واژگون نمايند. تلاش هاى مداوم مسيحيان در مدت چند قرن، سبب شد كه جنگ هاى صليبى پيش آيد و سرانجام حكومت مركزى اسلام و حوزه هاى تابعه آن مدت دويست سال سرگرم شوند و از نفوذ و پيشرفت آن جلوگيرى به عمل آيد. در مدت اين دويست سال لطمه هاى بسيارى بر پيكر اسلام وارد آمد، خون ها ريخته شد كه تاريخ تمام آنها را ثبت كرده است و چون سرانجام مسلمانان پيروز گشتند، سران مسيحيان با ريختن نقشه اى، مغول را براى تسخير ممالك اسلامى تحريك نمودند و با وسايلى روابط مسلمانان و مغول را تيره ساختند و كار به جايى رسيد كه جمعيت بى شمارى براى قتل و غارت، كشتن و تاراج از مغولستان به راه افتاده و از هرگونه خسارت خوددارى ننمودند;[1]ولى مشيت خداى بزرگ كه مى گويد:(وَيَأْبَى اللّهُ إِلاّ أَنْ يُتِمَّ )نُورَهُ...); بر اين تعلق گرفته بود كه بار ديگر پرچم توحيد در نقاط جهان به اهتزاز درآيد. روى همين اصل، تمدن و قيافه واقعى اسلام، سران سياسى مغول را تحت تأثير خود قرار داد و كار به جايى رسيد كه سران و فرزندان مغول، اسلام را پذيرفتند و مروّج آن گردند.

البته هنوز كينه توزى هاى مسيحيان پايان نپذيرفته است و هر روز به نيرنگى