امام درپاسخ اين پرسش به تشقيق شقوق مسئله پرداخت وصور مسئله را به شرح زير ياد آور شد:

1ـ آيا شكار را درحرم كشته يا درحل؟(محدوده خاصى را از اطراف كعبه «حل» و خارج آن را «حرم» مى گويند).

2ـ آيا حكم مسئله رامى دانست واز تحريم شكار و قتل آن آگاه بود يانه؟

3ـ عمداً اين كار را كرده است يا از روى خطا؟

4ـ اولين بار بود كه مرتكب اين كار شده يا قبلا نيز مرتكب شده بود؟

5ـ آن شكار جزء پرندگان بود يا غير آن؟

6ـ شكار كوچك بوديا بزرگ؟

7ـ آيا پس از ارتكاب، از عمل خود نادم و پشيمان گشت يانه؟

8ـ درشب اين كار را انجام داديا در روز؟

9ـ دراحرام عمره، شكار كرد يا دراحرام حج؟

10ـ آيا مرتكب، آزاد بود يا غلام وبرده؟

هريك ازاين صورتها در اسلام براى خود حكم خاصى دارد، مقصود شما كدام يك از اين صورتهاست؟

يحيى دربرابر اين تشقيق وتكثير صور مسئله، انگشت تعجب به دندان گرفت ومبهوت وحيران گشت، به گونه اى كه از تعيين يكى از صورتها منصرف گرديد[1].

هدف مأمون از احضار امام جواد (عليه السلام) اين بود كه او را علاوه بر تحت نظر گرفتن، دچار امور آشفته خلافت كند زيرا دراين صورت قسمت اعظم نابسامانيها بر پاى امام حساب شده واز قرب ومنزلت او درقلوب علاقمندان كاسته مى شد.ازاين جهت امام دريافت كه اين سياست شوم، دام عظيمى است دربرابر قداست و طهارت وموقعيت او، امام به هروسيله اى بود رضايت مأمون را جلب كرد وبه عنوان