نهضتگران و انقلابى ها درگوشه و كنار كشورهاى اسلامى، زمامدارى شخصيتهاى روحانى يعنى نايبان حقيقى خدا و حجت الهى در زمين اند. او به جاى اعمال سياست زور، به فكر افتاد كه محورهاى انقلاب ها ونهضت ها را كنار خود جاى دهد تا فعاليتها وكوششهاى آنان وروابط افراد را با آنها تحت نظر بگيرد وبه همين جهت امام هشتم را با تشريفات خاصى به خراسان آورد. ولى از فزونى نفوذ امام درقلوب مردم خراسان بيمناك شد وناجوانمردانه اورا شهيدكرد.

شهادت امام هشتم خطر رابه كلى بر طرف نكرد، زيرا فرزند او مى دانست به تدريج محور انقلاب و هسته مركزى براى نهضت علوى ها وشيعيان درآيد، ازاين جهت همان سياست شوم خود را تعقيب كرد واورا به بغداد طلبيد وبراى جلب قلوب شيعيان، دختر خود«ام الفضل» را به عقد او درآورد تا به گونه اى رضايت شيعيان را به دست آورد.

مسئله تزويج دختر «مأمون» با امام نهم هرچند مورد رضايت عباسيان نبود، ولى او جلب رضايت انقلابيها را بر جلب رضايت فرزندان عباس ترجيح داد وازدواج دريك مجلس رسمى پايان پذيرفت.

مأمون براى آرام كردن عباسيها، مجلس رسمى ترتيب داد تا آنان از پايه علم و دانش امام جواد (عليه السلام)آگاه شوند واز عمل مأمون درمورد ازدواج انتقاد نكنند. فرزندان عباس فكر نمى كردند كه نوجوانى تا اين حد داراى علم و دانش باشد، وقتى مجلس رسمى شد، قاضى القضات وقت «يحيى بن اكثم» [1] مأمور شد سئوالاتى را طرح كند و پاسخ آنها را از امام نهم طلب نمايد. او نخستين سئوال خود را چنين مطرح كرد:

فرزند رسول خدا!! چه مى گوييد درباره كسى كه درحال احرام شكار كرده و آن را كشته است ؟