امام: فرزند على بن موسى الرضا هستم.

مأمون:حقا كه تو فرزند او هستى[1].

پس از شهادت امام هشتم درسال 203،منصب امامت به امام محمد تقى (عليه السلام) منتقل گرديد. او درسن نه سالگى به اين امر خطير قيام كرد همچنان كه حضرت مسيح دردوران كودكى به مقام نبوت رسيد[2] وحضرت يحيى درسن كوچكى به مقام قضاوت وداورى منصوب گرديد[3].

درجهان بينى يك مرد الهى تحمل مقام رهبرى چندان شگفت آور نيست، زيرا پيشوايان الهى به خاطر يك رشته اهداف معنوى از تربيتهاى خاصى برخوردار بوده و در دوران خردسالى واجد كمالاتى مى شوند كه در افراد عادى يافت نميگردد.درگفتگوى حضرت امام جواد (عليه السلام) با دانشمندان بغداد درحضور مأمون،ارتباط امام با جهان غيب بر همگان روشن ومسلم گشت،كه مانمونه اى از آنرا ياد آور خواهيم شد:

سياست شوم مأمون

مأمون درميان خلفاى عباسى به هوش و ذكاوت،تدبير وكاردانى معروف بود وبه خاطر يك سلسله مسائل سياسى خاص،به علم وفرهنگ علاقه فراوانى نشان مى داد.

وى به خوبى مى دانست كه فرزندان عباس در قلوب مردم پايگاهى ندارند وقلوب مسلمانان متوجه خاندان پيامبر و فرزندان امام على بن ابى طالب (عليه السلام) است كه در آن زمان در رأس آنان فرزندامام هشتم قرارداشت. او مى دانست كه هدف