ياراى دستيابى بدان نيست پس حقيقت ملكوتى قرآن از عقول مردم فاصلهها دارد و قابل درك نيست مگر به واسطه معصومين و مطهرين اين امت كه بيان و تفسير و شناخت آن را بر عهده دارند و هم ايشانند كه به بطن قرآن و علوم بىپايان آن عالم و آگاهند: وَ إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْنا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ. [1]

علم به تأويل آيات قرآن فقط و فقط در نزد راسخون در علم است:

وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ. [2]

امام صادق مىفرمايد: «نحن الراسخون فى العلم و نحن نعلم تأويله»؛

«ما در علم راسخ و پايداريم و ما تأويل قرآن را مىدانيم.»

قبل از اين ثابت شد كه مطهّرون همان مقرّبون هستند و مقرّبين درگاه الهى همانا «على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام» مىباشند و كتاب مكنون را فقط مطهّرون درك مىكنند. سيوطى از ابن مردويه كه سند راويان او به ابن عباس مىرسد از پيامبر اكرم نقل مىكند در مورد آيه كريمه: إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ* فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ كه حضرت فرمود: در نزد خداوند در صحيفههايى پاك و مطهر. بعد در مورد آيه لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ فرمود: مقرّبون يعنى مطهّرون همان مقربينند. [3]

حالكه روشن شد مطهرون همان مقربونند كه حقيقت كتاب را مس و درك كردهاند و بطون قرآن را آگاهند ثابت مىگردد كه هم ايشان حجت

[1] . زخرف 43 آيه 4: «و آن در امّ الكتاب [- لوح محفوظ] نزد ما بلندپايه و استوار است» .

[2]. آل عمران 3 آيه 7: «و تفسير آنها را جز خداوند و راسخان در علم نمىدانند.».

[3] . الدرّ المنثور، ج 8، ص 27.