ميّت را يك تيمّم بدهند.

(مسأله 492) كسى كه ميّت را تيمّم مى دهد روبه روى ميّت قرار مى گيرد و دست خود را بر زمين مى زند و به صورت و پشت دست هاى ميّت مى كشد و بهتر است علاوه بر اين دست ميّت را به زمين بزند و به صورت و پشت دست هايش بكشد.

احكام كفن كردن ميّت

(مسأله 493) ميّت مسلمان را بايد با سه پارچه كه آنها را لنگ و پيراهن و سرتاسرى مى گويند كفن نمايند.

(مسأله 494) لنگ بايد از ناف تا زانو; اطراف بدن را بپوشاند. و بهتر آن است كه از سينه تا روى پا برسد. و بنابر احتياط واجب، پيراهن بايد از سر شانه تا نصف ساق پا، تمام بدن را بپوشاند و درازى سرتاسرى بايد به قدرى باشد كه بستن دو سر آن ممكن باشد و پهناى آن بايد به اندازه اى باشد كه يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد.

(مسأله 495) قيمت كفن متعارف و يا مطابق شأن ميّت را مى توان از اصل مال برداشت; هرچند صغير داشته باشد و زايد بر نياز به اجازه ورثه دارد.

(مسأله 496) كفن زن، بر شوهر است. اگرچه زن از خود مال داشته باشد و همچنين اگر زن را به شرحى كه در كتاب طلاق گفته مى شود، طلاق رجعى بدهند و پيش از تمام شدن عدّه بميرد، شوهرش بايد كفن او را بدهد و چنانچه شوهر بالغ نباشد يا ديوانه باشد ولى شوهر بايد از مال او كفن زن را بدهد.

(مسأله 497) هرگاه ميت چيزى نداشته باشد احتياط واجب آن است كه كسانى كه مخارج او در حال زندگى بر آنان واجب بود هزينه كفن او را نيز بدهند.

(مسأله 498) كفن كردن با چيز غصبى، اگر چيز ديگرى هم پيدا نشود، جايز نيست. و چنانچه كفن ميّت، غصبى باشد و صاحب آن راضى نباشد، بايد از تنش بيرون آورند، اگرچه او را دفن كرده باشند.

(مسأله 499) كفن كردن ميّت با چيز نجس و با پارچه ابريشمى خالص، جايز نيست. ولى