چهارم: ايجاد تزلزل و نوميدى در دشمن [1]

غزوۀ فتح، نمونۀ بارز اين سياست است. طراحى فوق العادۀ پيامبر خدا (ص) و تكيۀ فراوان آن حضرت بر عوامل روانى، اطمينان قريش به پيروزى بر مسلمانان را متزلزل ساخت، تا جايى كه پيشوايشان، يعنى ابوسفيان به مردم گفت: «اى جماعت قريش اين محمّد است و با چنان هيبتى به سوى شما آمده كه قدرت رويا رويى با او را نداريد.»

با نقشۀ رسول خدا (ص) هدف آن حضرت يعنى فتح بدون خونريزى مكّه برآورده شد.

پنجم: ترسانيدن و فشار روانى

ابو سفيان به رسول خدا (ص) نوشت و اظهار داشت: «نيمى از محصول مدينه را از تو مى‌خواهيم، يا اين پيشنهاد را مى‌پذيرى و يا اين كه براى ويرانى سرزمين و از بن كندن آثار آماده باش» ؛ و اين شعر را سرود: قبايل نزارى هم پيمان شده‌اند

رسول خدا (ص) طى نامه‌اى به او پاسخ داد كه نامۀ اهل شرك، نفاق، كفر و تفرقه رسيد و منظور شما را دريافتم؛ به خدا سوگند هيچ پاسخى جز پيكان تير و لبۀ شمشير نمى‌دهم، بازگرديد، واى بر شما از بت پرستى و بشارت بادتان ضربت شمشير و شكافتن سرها و ويرانى سرزمين و از بن كنده شدن آثار. [2]

ابو دجانۀ انصارى [3]با نيّتى پاك، شمشير را از رسول خدا (ص) گرفت و مغرورانه ميان