امام صادق 7، نيز از آن به عنوان بهترين ارث پدران براى فرزندانشان ياد كرده است:

«إِنَّ خَيْرَ ما وَرَّثَ الْاباءُ لِأَبْنائِهِمْ الْأَدَبُ لَا الْمالُ، فَانَ‌الْمالَ يَذْهَبُ وَ الْأَدَبُ يَبْقى‌»[1]

بهترين ميراث پدران براى فرزندانشان تربيت است، نه مال؛ زيرا مال از بين مى‌رود، اما تربيت باقى مى‌ماند.

اهميت تربيت از ديدگاه انديشمندان‌

نقش اساسى و تعيين كننده تربيت در تأمين آينده سعادت‌آميز بشر و رسيدن او به كمال مطلوب الهى و انسانى بقدرى روشن است كه تمامى انديشمندان و متفكران بزرگ در طول تاريخ بشريت، اهميت ويژه آن را مورد توجه قرار داده و گوشزد كرده‌اند؛ اينك برخى از آن نظرات را به اختصار بيان مى‌كنيم.

الف- انديشمندان اسلامى‌

امام خمينى (قدس سره) كه خود نمونه روشنى از يك انسان متكامل و تربيت يافته در عصر حاضر است، درباره اهميت و ارزش تربيت مى‌فرمايد:

«... با تربيت انسان، عالم اصلاح مى‌شود. آن قدر كه انسان غير تربيت شده مضرّ است به جوامع، هيچ شيطانى و هيچ حيوانى و هيچ موجودى آن قدر مضرّ نيست و آن قدر كه انسان تربيت شده مفيد است براى جوامع هيچ ملائكه‌اى و هيچ موجودى آن قدر مفيد نيست.

اساس عالم بر تربيت انسان است.»[2]

شهيد مطهرى (ره) مى‌نويسد:

«هر حيوانى از لحاظ غريزه و صفات طبيعى، متناسب با زندگى خودش در طبيعت مجهز شده است ولى خداى تبارك و تعالى بشر را طورى آفريده است‌ «وَ خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِيفاً»[3] كه با

[1] - ميزان الحكمة، ج 1، ص 73.

[2] - صحيفه نور، ج 14، ص 103.

[3] - نساء( 4)، آيه 28؛« انسان، ضعيف آفريده شده است.»