بنابراين، لازم است پدر و مادر نسبت به تربيت فرزند خود بكوشند و رشد معنوى او را در اولويت قرار دهند، چرا كه اگر سستى ورزند، همين كودك در آينده موجب ورز و بال آنان و اجتماع خواهد شد. در اين رابطه به بيان برخى از مسؤوليتهاى پدر و مادر مى‌پردازيم:

1- ارج نهادن به فرزند:

پدر و مادر بايد در برابر ديگران به كودك خود ارزش دهند و شخصيت او را بالا ببرند. چنين كارى سبب رشد و شكوفايى شخصيت و فكر او خواهد شد، چنان كه پيامبر اكرم 6 امام حسن 7 و امام حسين 7 را در اجتماع مسلمانان ارج مى‌نهاد و حتى آنان را بر دوش خود مى‌نشاند و مى‌فرمود:

«هذانِ رَيْحانَتَىَّ مِنَ الدُّنْيا»[1]

اين دو گل خوشبوى من در دنيا هستند.

2- رعايت مساوات:

با رعايت عدالت بين فرزندان و عدم تبعيض مى‌توان از ايجاد عقده‌هاى روحى و خشم‌هاى پنهانى و روحيه شورشگرى در كودكان جلوگيرى كرد و آنان را از ابتلا به بيماريهاى خطرناك عصبى نجات بخشيد.

پيامبر اكرم 6 در اين باره فرمود:

«اعْدِلُوا بَيْنَ اوْلادِكُمْ فِى النُّحْلِ كَما تُحِبُّونَ انْ يُعْدَلَ بَيْنَكُمْ فِى الْبِرِّ وَ الْلُطْفِ»[2]

در اعطاى هديه به فرزندان خود برابرى را رعايت كنيد، همچنان كه دوست داريد ميان شما در نيكى و ملاطفت عدالت مراعات شود.

در روايتى ديگر آمده‌است: روزى پيامبر 6 نظرشان به مردى‌افتاد كه دو فرزند داشت، يكى از آن دو را بوسيد و ديگرى را به حال خود رها كرد. آن حضرت با تندى فرمود:

«هَلّا ساوَيْتَ بَيْنَهُما؟»[3]

چرا با آن دو يكسان برخورد نكردى؟

مى‌توان گفت: مراعات نكردن عدالت و برابرى ميان فرزندان، سبب رشد صفاتى از

[1] - الخصائص، نسايى، ص 259.

[2] - ميزان الحكمة، ج 10، ص 706.

[3] - مكارم الاخلاق، ج 1، ص 421.