هرگاه قلب شخص پاكيزه‌گردد، جسدش نيز پاكيزه‌شود و اگر قلب پليدگردد، جسدهم پليدمى‌شود.

مى‌توان گفت: سرنوشت آدمى و سعادت و شقاوت او بستگى به اين دارد كه قلبش بگونه‌اى صحيح تربيت شود. اين سخن، ديدگاه قرآن مجيد درباره فرجام انسان است:

«يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ»[1]

[رستاخيز] روزى [است‌] كه نه ثروت سود مى‌دهد نه فرزندان، مگر كسى كه با قلبى سالم نزد خدا بيايد.

پس ضرورى است كه انسان، توجّه كامل به قلب و دل خويش داشته باشد. آن را در مسير صحيح تربيت كند، بهداشت و درمانش را رعايت نمايد، آسيبهايش را بزدايد و او را در راه اعتلا و بالندگى كمك كند تا سرمايه عمر بيهوده از كف نرود.

ديدگاه اسلام‌

در نظام‌تربيتى اسلام توجه كافى نسبت به پرورش قلب شده، بگونه‌اى كه ارزنده‌ترين تحفه الهى به بشر؛ يعنى قرآن مجيد، در ظرف قلب قرار گرفته است:

«وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‌ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ»[2]

قرآن، نازل شده [از جانب‌] پروردگار جهانيان است كه روح الامين (جبرئيل) آن را بر قلب تو فرود آورده تا از بيم‌دهندگان باشى.

همچنين مشاهده آخرين درجه نزديكى به خدا؛ يعنى معراج رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله را بر عهده دل نهاده و فرموده است:

«ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌ فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ ما أَوْحى‌ ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى‌»[3]

[1] - شعرا( 26)، آيات 88- 89.

[2] - همان، آيات 192- 194.

[3] - نجم( 53)، آيات 8- 11.