سخن امير مؤمنان على 7 در اين باره چنين است:
«انْجَحُ الْامُورِ مَا احَاطَ بِهِ الْكِتَمانُ»[1]

موفق‌ترين كارها آن است كه پنهان كارى آن را فرا گيرد.
اصولًا انسان اشياء قيمتى و با ارزش را در جايى دور از چشم ديگران پنهان مى‌كند. راز نيز گوهر گرانبهايى است كه بايد در جاى مطمئن، پنهان گردد. اگر جواهر گرانبها را درون صندوق‌هاى آهنين، پنهان مى‌كنند سينه هر كس نيز، محكم‌ترين صندوق راز اوست.
على 7 در اين باره فرمود:
«صَدْرُ الْعاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ»[2]

سينه خردمند، صندوق راز اوست.
انواع رازها رازها، گاه مربوط به يك مكتب و نظام فكرى مى‌شوند و گاه در گستره يك ملّت، يا در محدوده يك قوم و يا در انحصار يك يا چند شخص قرار مى‌گيرند. همان‌گونه كه از نظر حسّاسيتِ متن، هر يك با ديگرى تفاوتهايى دارند و در طبقه‌بندى خاصّى قرار مى‌گيرند، گستره راز نيز در تعيين نوع حسّاسيت سهيم مى‌باشد.

[1] شرح غررالحکم، امدی، ج2، ص458.

[2] بحارالانوار، ج72، ص71.