اِنّىٖ لَاُبْغِضُ الرَّجُلَ يَكُونُ كَسْلاٰناً عَنْ امْرِ دُنْيٰاهُ وَ مَنْ كَسِلَ عَنْ امْرِ دُنْيٰاهُ فَهُوَ عَنْ امْرِ آٰخِرَتِهِ اكْسَلُ. [1]

من دوست ندارم كه مرد در كار دنيا سست و تنبل باشد؛ كسى كه در كار دنيا بى‌حال باشد، در كار آخرتش بى‌حال‌تر است.

پيامدهاى دلسردى

بى‌حالى و دلسردى، كم وبيش، پيامدهاى ناهنجارى براى فرد و سازمان به بار خواهد آورد، مانند:

الف - از دست رفتن فرصت

نخستين زيانى كه از ناحيۀ دلسردى حاصل مى‌شود، از دست دادن فرصتهاست - كه در كار اطلاعاتى بسيار ارزشمند و زودگذرند - امير مؤمنان(ع) فرمود:

اَلتَّوٰانِىُ فِى الدُّنْيٰا اضٰاعَةٌ وَ فِى الْاٰخِرَةِ حَسْرَةٌ. [2]

سستى در كارها در دنيا ضايع كردن (فرصتها) و در آخرت مايۀ حسرت است.

ب - باطل‌گرايى

انسان بى‌حال و كسل، در پيروى از حق و بر كرسى نشاندن آن كوتاهى مى‌كند و به جاى حقگرايى، به باطل گرايش مى‌يابد. رسول اكرم(ص) به امام على(ع) فرمود: