اندكى در دستگاه تنفّسى و گوارشى خويش انديشه كنيد، دستى روى قلب خود بگذاريد، براى چند دقيقه چشم خويش را ببنديد... به اين نتيجه خواهيد رسيد كه اگر عضوى - گرچه كوچك باشد - كار نكند، بدن دچار اختلال خواهد شد، زيرا راز سلامت و تحرك بدن در گرو كار دقيق و منظم كلّيۀ اعضاى آن است.

جامعه و تشكيلاتى هم كه شما عضو آن هستيد چنين حالتى دارد؛ اگر اعضايش وظيفۀ خود را به نحو احسن انجام دهند، به حيات و حركت خويش ادامه مى‌دهد و گرنه دچار اختلال مى‌گردد.

نكوهش تنبلى و كاهلى

واژه‌هايى چون «كَسَل» و «تَوٰانى» در روايات اسلامى تقريباً مرادف با كم‌كارى، تنبلى و سستى در انجام وظيفه به كار رفته است و امامان معصوم(ع) از آن به شدّت نكوهش كرده‌اند.

حضرت صادق(ع) فرمود:

عَدُوُّ الْعَمَلِ الْكَسَلُ. [1]

سستى و تنبلى، دشمن كار است.

امام باقر(ع) ضمن ابراز بيزارى از اين خصلت ناپسند، آن را با سستى در امور آخرت مرتبط دانسته است: