2-6. اخلاق فردى و عبادى

بسيارى از رزمندگان به پيروى از امام كارهاى شخصى خود را به ديگران محوّل نمى‌كردند، هرچند به اندازۀ درخواست يك ليوان آب باشد و به هنگام ضرورت، مطلبى را به طور غيرمستقيم درخواست مى‌كردند؛ همان‌گونه كه امام كارهاى شخصى خويش را در منزل تا حد مقدور انجام مى‌دادند و آن گاه كه به يك وسيله‌اى نياز پيدا مى‌كرد، حتى به نزديك‌ترين افراد و فرزندان خود دستور نمى‌داد كه آن را انجام دهند. [1]

رزمندگان همواره سعى مى‌كردند لباسشان تميز و ظاهرشان آراسته و معطر باشد؛ همان‌گونه كه حضرت امام در عين اين كه لباس ساده و معمولى مى‌پوشيد، همواره آن را تميز نگاه مى‌داشت و هنگام نماز خود را معطر مى‌ساخت. [2]

فرماندهان نسبت به رزمندگان كه در رده‌هاى مختلف يگان‌ها فعاليّت مى‌كردند، متواضع و فروتن بودند و خود را خادم نيروها معرّفى مى‌نمودند؛ همان‌گونه كه حضرت امام اين چنين بود. [3]

فرماندهان يگان‌ها در رفتار با افراد آشنا و ناآشنا فرقى قائل نبودند و با همه يكسان رفتار مى‌كردند؛ همان‌گونه كه حضرت امام بين اعضاى منزل و دفتر و ديگران هيچ امتياز خاصى قائل نبود و با همه يكسان برخورد مى‌كرد. [4]

هنگامى كه رزمندگان سحرخيز در جبهه‌هاى نور براى تهجّد و نيايش به