ساعت بعد باخبر شديم كه يك فرمانده تيپ دشمن كشته شده و معاون تيپ 24 مكانيزه هم اسير شده است. [1]

3-1. اعتراف دشمن به استقامت رزمندگان

رزمندگان اسلام چنان در برابر دشمن استقامت ورزيدند كه آنان را نيز به اعتراف و تحسين واداشتند. اسيران عراقى در خاطراتى كه پس از اسارت نگاشته‌اند به برخى از روحيات و ويژگى‌هاى رزمندگان اسلام از جمله مقاومت آنان اشاره كرده‌اند و زبان به ناكامى خويش در برابر آنان گشوده‌اند. در اين‌جا به مواردى چند اشاره مى‌شود:

يك- سرهنگ عراقى، احسان المقدادى، در بارۀ عمليّات خيبر و استقامت رزمندگان مى‌گويد:

هنوز ساعتى [از تصميم بمباران شيميايى] نگذشته بود كه همپاى غرّش توپخانه، صداى موتور هلى‌كوپترهاى توپدار هم آسمان منطقه را در خود فرو برد. هلى‌كوپترها و توپخانه‌ها دست به دست هم داده بودند تا با فرو ريختن گلوله‌هاى سمّى و مرگبار خود، كار ايرانى‌ها را تمام كنند و با مسموم كردن آن‌ها، زمينه را براى ورود واحدهاى تازه‌نفس عراقى كه خود را براى يك ضدّحملۀ ديگر مهيّا كرده بودند، آماده سازند. شدّت بمباران شيميايى به‌حدّى بود كه ابرهاى سمى خيلى زود كل منطقه را دربر گرفت و به‌سوى مناطق اطراف به حركت درآمد. . . ضدّحمله شروع شد، امّا با اين كه ايرانى‌ها از گازهاى شيميايى لطمات سختى خورده بودند، در مقابل ضدّحمله جانانه مقاومت كردند و باز هم اجازه ندادند سرنوشت اين ضدّحمله هم جز به شكست و تلخى و مرگ به چيز ديگرى ختم شود. اين‌بار هم تعداد ديگرى از